Idea zatrudnienia socjalnego opiera się na schemacie "praca zamiast zasiłku, wypierając natomiast schemat "zasiłek zamiast pracy".
Założeniem jest to, że najlepszym sposobem walki z biedą jest
zapewnienie osobom nią zagrożonym źródła dochodu, uzupełniając
tradycyjny system pomocy socjalnej. Bardzo ważnym elementem jest też wspieranie aktywności społecznej oraz pomoc w rozwiązywaniu problemów dla ludzi potrzebujących. Jest to sposób na odzyskanie godności i wiary w siebie osób zagrożonych wykluczeniem społecznym czy też marginalizowanych. Dodatkową korzyścią jest umocnienie więzi międzyludzkich, a także rozwój demokracji ekonomicznej i społecznej.
Polski model zatrudnienia socjalnego - proces implementacji zatrudnienia socjalnego do polskiego systemu polityki społecznej
Zatrudnienie socjalne, wprowadzone do polskiego systemu prawnego dzięki ustawie o zatrudnieniu socjalnym, adresowane jest do grup szczególnego ryzyka, zagrożonych marginalizacją i wykluczeniem społecznym, osób o niskiej zatrudnialności:
-
bezdomnych, realizujących indywidualny program wychodzenia z bezdomności,
-
uzależnionych od alkoholu, którzy zakończyli program psychoterapii w zakładach lecznictwa odwykowego,
-
uzależnionych od narkotyków i innych środków psychoaktywnych, po ukończeniu programu terapeutycznego,
-
chorych psychicznie,
-
bezrobotnych pozostających bez pracy dłużej niż 24 miesiące,
-
zwalnianych z zakładów karnych, mających trudności z integracją ze środowiskiem,
-
uchodźców realizujących indywidualny program integracji.
Wszystkie te grupy osób mają olbrzymie trudności ze znalezieniem pracy na otwartym rynku. Ustawa definiuje zjawisko wykluczenia społecznego jako stan, w którym osoba nie może własnym staraniem, ze względu na swoją sytuację życiową zaspokoić swoich podstawowych potrzeb, co prowadzi w konsekwencji do zrywania więzi rodzinnych, zawodowych i społecznych.
Istotne jest tu nie tylko ryzyko popadnięcia w ubóstwo przez osobę zagrożoną procesami marginalizacji, ale przede wszystkim ryzyko zerwania więzi społecznych, degradacja kapitału społecznego, dezintegracja społeczna.
Szacunkowe dane o kategoriach osób wymienionych w ustawie1)
|
Kategoria |
Rok 2000 |
Rok 2001 |
||
Liczba osób |
Beneficjenci pomocy społecznej |
Liczba osób |
Beneficjenci pomocy społecznej |
||
1. |
Bezdomni * ** |
ok. 30-80 tys. |
ok. 25 tys. |
ok. 30-80 tys. |
ok.30 tys. |
2. |
Alkoholicy * ** |
ok.0,8 ? 1 mln. |
370.000 |
ok. 45-65 tys. |
333.000 |
3. |
Narkomani * ** |
ok. 45-65 tys.. |
7.500 |
ok. 45-65 tys. |
7.026 |
4. |
Chorzy psychicznie |
821.645 |
57.229 |
Bd. |
57.489 |
5. |
Bezrobotni bez zasiłków ** *** |
Bd. |
|
844.627 |
2.561.633 |
6. |
Opuszczający zakłady karne ** |
72.268 |
|
85.895 |
26.000 |
7. |
Uchodźcy |
78 |
30 |
280 |
339 |
Bd. Brak danych
* Dane przybliżone,
** Dane dotyczą osób w rodzinach (dotyczy beneficjentów pomocy społecznej),
*** Osoby pozostające bez pracy ponad 24 miesiące.
Liczba potencjalnych beneficjentów może się wahać od 500 tys. do 3 mln. osób.
1 )Źródło: http://www.mps.gov.pl
Stąd powstał pomysł wprowadzenia w życie systemu integrującego pomoc społeczną z rynkiem pracy. Dzięki wprowadzeniu programu zatrudnienia socjalnego można stymulować aktywność uczestników Centrum Integracji Społecznej, uzależniając świadczenie pieniężne od efektów realizacji programu i aktywności uczestnika.
Centra Integracji Społecznej
Ustawa o zatrudnieniu socjalnym określa zasady tworzenia i funkcjonowania Centrów Integracji Społecznej, które poprzez swoją działalność realizują proces reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych marginalizacją i wykluczeniem. Centra Integracji Społecznej mogą być tworzone przez organizacje pozarządowe lub przez wójtów, burmistrzów i prezydentów miast.
CIS-y mogą prowadzić działalność wytwórczą, handlową lub usługową, mogą prowadzić także działalność wytwórczą w rolnictwie. Jedynym ograniczeniem działalności prowadzonej przez CIS-y jest wyłączenie produkcji i handlu wyrobami przemysłu paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, oraz metalami szlachetnymi.
Doświadczenia europejskie
Rozwiązania wprowadzane w życie w Polsce mają swoje korzenie zarówno w doświadczeniach polskich organizacji społecznych pozarządowych, jak i europejskich. Jednym z liderów w dziedzinie polityki socjalnej są Włochy, gdzie działania ukierunkowane na zatrudnienie socjalne rozpoczęto pod koniec lat 70-tych. Na chwilę obecną istnieje tam około 4,5 tysiąca spółdzielni socjalnych, które w większości mają zasięg lokalny. Spółdzielnie te organizują się w konsorcja skupiające spółdzielnie różnych branż, zabezpieczające i gwarantujące usługobiorcom solidność i rzetelność wykonywanych zleceń. Skutkiem takiej konsolidacji jest oferowanie usług w bardzo szerokim zakresie (przykładowo w kwestii administrowania budynków kontrakty obejmują działania począwszy od sprzątania do księgowości, zarządzania i remontów). Organizacje te zapewniają odpowiednią renomę i ułatwiają funkcjonowanie spółdzielniom (na zasadzie duży może więcej), dzięki czemu mają szerszy dostęp do zamówień publicznych.
Ustawodawstwo włoskie reguluje preferencje podatkowe oraz ułatwienia dotyczące dostępu do zamówień publicznych a także sankcjonuje powstawanie i działalność dwóch typów spółdzielni socjalnych, a mianowicie typu "A" (świadczenie usług społecznych) i typu "B" (reintegracja
społeczno-zawodowa osób zagrożonych wykluczeniem społecznym).
Innym przykładem funkcjonowania spółdzielczości socjalnej jest Finlandia, posiadająca bogate na tym polu doświadczenia. Rezultatem fińskiej polityki społecznej jest:
-
Zapewnienie dochodu osobom bezrobotnym
-
Poszerzanie kwalifikacji zawodowych dzięki adekwatnym do potrzeb rynku szkoleniom
-
Utwierdzanie korzystnej kondycji społecznej i fizycznej osób bezrobotnych.
W ramach idei społeczeństwa obywatelskiego, dużą wagę przywiązuje się do zasad wzajemnej solidarności, pomocy, kooperacji, zaspokojenie potrzeb członków oraz aktywne życie społeczne.2)
2 ) Uzasadnienie do ustawy o spółdzielniach socjalnych
Doświadczenia polskie
W Polsce program zatrudnienia socjalnego osób zagrożonych lub wykluczonych społecznie realizowane są przez szereg organizacji pozarządowych.
Zaawansowane działania w zakresie zatrudnienia socjalnego realizuje m.in. Fundacja Pomocy Wzajemnej Barka, działająca od 11 lat, która tworzy i pozyskuje nowe miejsca pracy dla osób długotrwale bezrobotnych będących poza rynkiem pracy, przebywających w najtrudniejszych sytuacjach socjalnych.
Nowe miejsca pracy są tworzone w następujących dziedzinach:
-
Rolnictwo
-
Ogrodnictwo
-
Budownictwo
-
Przetwarzanie surowców wtórnych
-
Handel
-
Transport
-
Prowadzenie ośrodków sportowo-rekreacyjnych
-
Administracja i edukacja
Rocznie zatrudnianych jest blisko 250 osób w ramach nowotworzonych miejsc pracy, głównie okresowo ( w tym ok. 50 osób na umowę o pracę stałą). Barka jako pierwsza zaczęła propagować ideę zakładania spółdzielni socjalnych. Spółdzielnie socjalne podzielone są na dwa rodzaje: o charakterze socjalnym (polem działalności jest edukacja, lecznictwo, kultura) i o charakterze usługowym. 2 )
Potencjalny obszar działalności - pomoc społeczna
Prywatna opieka społeczna w Polsce jest nadal słabo rozwinięta i nie może sprostać zapotrzebowaniu na tego typu usługi. Jest to więc potencjalny obszar działalności spółdzielni socjalnych, gdyż biorąc pod uwagę doświadczenia włoskie i ich sukcesy, stwarza to szerokie pole do działania. Osoby wykwalifikowane w tego typu usługach mogłyby znaleźć zatrudnienie właśnie dzięki spółdzielniom socjalnym, a byłaby by to praca perspektywiczna.
Finansowanie
Centra Integracji Społecznej mogą być finansowane ze środków:
-
Organu tworzącego, zbiórek, darowizn i in.
-
Samorządów
wojewódzkich przeznaczonych na profilaktykę i rozwiązywanie problemów związanych z uzależnieniami i programów przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu -
Samorządów gminnych przeznaczonych na walkę z uzależnieniami i wykluczeniem społecznym i in.
-
Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa w porozumieniu z instytucją tworzącą w przypadku zakładania gospodarstwa rolnego.
Spółdzielnie socjalne mogą otrzymać dofinansowanie ze środków Funduszu Pracy w postaci:
-
Refundacji kosztów wyposażenia
-
Jednorazowych grantów na podjęcie działalności
-
W przypadku gdy działalność jest podejmowana na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych w rozumieniu przepisów prawa spółdzielczego, wysokość przyznanych środków nie może przekroczyć 300% przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 200 % przeciętnego wynagrodzenia na jednego członka przystępującego do niej po założeni spółdzielni
-
Refundacja od 80% udokumentowanych kosztów pomocy prawnej, konsultacji lub doradztwa, jednak nie przekraczających wysokości przeciętnego wynagrodzenia
Źródło: Art. 46 Ustawy z dn. 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 99, poz. 1001).
Ponadto, pomimo braków odpowiednich przepisów w obowiązującym prawie, można wystąpić do sądu z wnioskiem o zwolnienie spółdzielni z opłat sądowych w przypadku, gdy założycielami są osoby bezrobotne. Powyższy przepis był obligatoryjny w nieuchwalonym w tej kadencji Sejmu projekcie ustawy o spółdzielniach socjalnych.
Czy warto?
Z całą pewnością można stwierdzić, że polityka społeczna daje szanse osobom, którzy w twardej rzeczywistości wolnego rynku mieliby problem z zapewnieniem sobie samodzielnie godnego życia, bez zdania się na opiekę społeczną. Celem całego społeczeństwa powinno być wspomaganie takich inicjatyw, gdyż odciążają one szczupły budżet przeznaczony na zasiłki i inne, wszelkiego rodzaju, wsparcia, pokrywanych z naszych podatków.